dinsdag 13 augustus 2013

Ik ga op reis en neem mee...

Terwijl wij hier thuis ons augustus reisje aan het voorbereiden zijn, nog vlug enkele sfeerbeelden van onze trip richting Italiƫ in juli.
 
Pisa


Ooh nee, die van mij is helemaal mislukt!
 

 
Moet er nog een verkeersbord zijn?
 


De meisjes.
 
 
San Gimignano

 
Ik ben boos! Valt het zo genoeg op?
 

donderdag 8 augustus 2013

Kleedjes met zwier!


Mijn dochters houden van rokjes met zwier en zijn behoorlijk kieskeurig.  Geregeld naai ik op vraag van mijn mormels.
 
Patronen en modellen worden altijd eerst met veel zorg bestudeerd en indien nodig hier en daar wat aangepast. Al blijf ik hier voorzichtig in gezien mijn ‘beginners’ status. Ik ben al blij dat ze mijn creaties willen dragen, twee van hen hebben immers (bijna) reeds de puberleeftijd bereikt. (Op zo een moment heb ik spijt dat ik niet veel eerder ben beginnen naaien. )
 
 


 
 
Het laatste project dat hier gemaakt werd is een kleedje voor ons midi-mormel. Dochterlief koos de Petit Pan stof zelf bij Bambiblauw tijdens ‘De Bonte Fabriek’.
 


 
 
Het bovenstuk komt uit het ‘Homemade mini couture’ boek. Al werd het patroon wat aangepast aangezien de dochter niet meer past in een 10 jaar en geen tailleband wou zoals het boek voorschrijft. (Ik kijk nu al uit naar haar boek voor tieners en volwassenen.)
 
Het rokdeel werd gemaakt met behulp van ‘De rok in zes  delen’ handleiding van Emma en Mona en voor de finishing touch gingen we even langs bij Veritas.

woensdag 7 augustus 2013

Waarmee het allemaal begon.

Onder het motto: 'Als andere mensen het kunnen moet het mij ook lukken' gingen we de nieuwe naaimachine testen.

We kochten een lap stof, het alombekende ‘Allemaal rokjes’ boek van haar en gingen aan de slag. Het spannendste moment vond ik toch wel de eerste keer de schaar zetten in het prachtige ‘Hamburger Liebe’ stofje dat bij De Stoffenkamer werd gehaald.
 

 
Snel zat dat eerste rokje niet in elkaar en het tempo dat sommige andere blogmadammen aanhouden is nog steeds niet aan mij besteed, maar we hebben tijd (minder dan we zouden willen) en de goesting is er nog steeds en dat is het belangrijkste niet?
 
Enfin, het eindresultaat mag er zijn. En al is mijn blinde rits niet echt blind te noemen, het is draagbaar!