dinsdag 29 juli 2014

We-time!!!

De twee oudste dochters zijn op logement verwen-midweek bij oma en opa. Enkel Maud is thuis waardoor het hier zalig rustig is in huis. 

Als je alleen bent met mama mag je ook wel eens in de watten gelegd worden. Tijd dus voor we-time!
Koffiekoeken bij het ontbijt, knutselen met krimpfolie,...

De eigenares van de roze Brother zit zo een slordige 50 km verderop, en als de kat van huis is dan dansen de muizen.
Mijn muis wou naaien op grote zus haar naaimachine. Hoe zou je zelf zijn?
We zochten een eenvoudig projectje en vonden een ballonbal in het Singer naaiboek.


Plan was dat ik ondertussen ook aan de slag zou gaan maar dat bleek geen goed idee. Mijn acht-jarige uk had redelijk wat hulp nodig want schuin stikken is wel moeilijk hoor mama.



Maar zoals je kan zien is ze trots op het eindresultaat.


Tijdens het middagmaal discussieerden we over sla.


M: Mama, waarom noemen ze dat rode ui? Die ziet toch paars!
S: Misschien was de ontdekker van de rode ui kleurenblind?
M: Mama, waarom noemt die sla eikenbladsla?
S: Omdat die lijkt op het blad van een eikenboom.
M: Mama, welke soorten sla bestaan er nog?
S: IJsbergsla, raketsla, gewone sla,...
M: Mama, waarom noemt ijsbergsla, ijsbergsla?
S: Ehm,...  dat weet ik niet.

Google bracht raad. Dus als je eens slim uit de hoek wil komen. De sla werd genoemd naar de berg ijs die ze erover gooiden om de sla goed te bewaren tijdens het transport per trein.

VoilĂ  dat weten we dan ook weer.






woensdag 16 juli 2014

La douce France!

De eerst twee weken van juli trokken we richting zuiden.

Om de benen te laten bruinen, remember!

Nu zien die benen helaas niet zo bruin. Gewoonweg omdat mijn bleke velletje niet echt bruin wil worden. Het heeft het meer voor de rode tinten, dat vel van mij. Maar ook omdat het weer niet echt Zuid-Frans waardig was. Wind, wolken, af en toe wat regen en temperaturen vooraan de twintig graden. Dat alles werd zelfs opgeluisterd met bolletjes.


Gelukkig zagen we de grijze wolk van ver aankomen en konden we tijdig vluchten van het zwembad, anders waren we hetzelfde lot beschoren als onze tuinstoelen.


Nooit gedacht dat dikke hagelbollen zo verwoestend konden zijn. Zelfs onze auto kreeg golfbalallures.


Een kleine domper op de vakantievreugde maar een telefoontje naar de verzekering stemde ons gerust. 'Natuurrampen' zitten vervat in de polis. De plaatselijke bevolking had zoiets nog nooit meegemaakt en in een steek waar er meer chateau's zijn dan bakkers heeft dit nefaste gevolgen voor de druivenoogst. De boten op de Canal du Midi waren gelukkig wel bestand tegen die hagelbollen.

En dat Zuid-Franse weer, dat was dan weer ideaal om allerlei moois in de omgeving te gaan verkennen tot groot jolijt van de kinderen ;) Maar daarover later meer.